miércoles, 7 de noviembre de 2012

O MITO DA CAVERNA.



El mito de la caverna describe a personas que están encadenadas en una cueva por brazos, piernas y cabeza, limitando la visión hacia una pared en donde se proyectan sombras de objetos y personas que pasan por la cueva, en donde una hoguera, posibilita la aparición de estas sombras.
Uno de los individuos sale de la cueva, y tras tener dificultades para acostumbrarse a la claridad, puesto que estuvo en penumbra con la única iluminación de una hoguera, la luz del sol le permite ver toda la realidad que hay en ese mundo exterior.
Vuelve a la cueva para contarle a sus compañeros todo lo que ha visto pero ellos lo tratan de loco y no le creen.


Interpretación ontológica:
Platón establece un dualismo ontológico al decir que existen dos mundos: el mundo de las Ideas y el mundo Sensible.
El mundo de las Ideas es el mundo de las esencias de todo el mundo físico que nosotros conocemos. En el mito, el mundo de las Ideas se corresponde con el mundo exterior de la caverna, que es descubierto por el prisionero que huye. El que podemos llegar a conocer a través de la espisteme.
El mundo Sensible, estaría formado por las copias de las Ideas. Lo relacionamos, en el mito, con el interior de la caverna donde se producen esas sombras gracias a la iluminación de la hoguera. Conocemos este mundo a través de los sentidos, la doxa.

Interpretación epistemológica:

Con este mito, Platón nos da a conocer los diferentes estados de conocimiento del ser humano.
Primero, el prisionero en el interior de la caverna, se encuentra en un estado de ignorancia, aunque él no lo sepa.
Interpreta que la realidad son las sombras que ve en la pared y que son captadas por sus sentidos, sin saber que esas sombras son meras copias de la realidad , que él de momento no puede captar al estar prisionero.
Una vez liberado, el prisionero corre hacia el exterior donde comprueba que estaba errado al pensar que la realidad eran esas sombras proyectadas en la pared.
Es decir, a través de la razón (episteme) el prisionero se da cuenta de lo que es la realidad y con la luz del sol , que Platón lo compara con la idea del bien , es capaz de ver el mundo real, el que se correspondería con el de las Ideas.
Tan pronto el prisionero se da cuenta de su error, entra de nuevo en la caverna para advertir a sus compañeros que lo que creen no es real y que viven engañados, sin embargo, ellos no le creerían y lo tratarían como loco.

SALETA GARCÍA, 2º BACHARELATO DE ADULTO.

PLATÓN: PRÁCTICA DE COMENTARIO GUIADO



-->
PLATÓN, texto 1República libro IV, 427e—435c
(...)
-Ben. Xa vimos, segundo parece,  tres calidades da cidade, e en canto á especie que resta para que a cidade alcance a excelencia ¿cal podería ser?. É evidente que a  xustiza.
(...)
Pois o que establecimos dende o principio que debía facerse en toda circunstancia, cando fundamos a cidade, segundo a miña opinión, é a xustiza ou unha especie desta. Pois establecimos, se recordas,  e moitas veces xa o repetimos, que cada un debía de ocuparse dunha soa cousa de entre as que concirnen á cidade, precisamente daquela na que estivese mellor  preparado por natureza.
- En efecto, dixémolo.
-E que a xustiza consiste en facer o que é propio dun, sen meterse nas cousas alleas, é algo que xa oímos a outros moitos e que nos dixemos repetidamente.
-En efecto, afirmámolo frecuentemente.
-Nese caso, amigo meu, a xustiza parece que consiste en facer cada un o seu. ¿sabes de onde o deduzo?
-Non, pero dimo ti.
-Ao meu parecer do que temos examinado, a moderación, a valentía e a sabedoría, o que resta por ver  na cidade, é o que da a todas aquelas calidades a capacidade de nacer e unha vez nacidas, permítelles conservarse, mentres pemaneza  nelas. E xa dixemos que se encontrabamos as tres, a xustiza sería a que restase.
-Por forza é así.
-Non obstante, se fose preciso discernir cal  destas calidades fará á nosa cidade mellor, resultaría difícil discriminar se consiste nunha coincidencia  de opinión entre os gobernantes e os gobernados, ou se é a conservación da opinión consonte á lei que hai entre os militares acerca do que debe ser temible ou non, ou a intelixencia  e a vixiancia entre os gobernantes; ou iso que fai mellor á cidade   consiste, tanto no neno coma na muller, no escravo coma no home ceibe, e no artesán, no gobernante e no gobernado, en que cada un se ocupe do seu, sen atender ao alleo.
-Dende logo, sería dificil. ¿Como non?
-Entón, segundo parece, en relación á excelencia  da cidade,  a capacidade de facer cada un o seu nela  pode rivalizar coa súa sabedoría, coa súa moderación e a súa valentía.(...)
-Pois un home xusto non diferirá en nada da cidade xusta en canto á idea da  xustiza mesma, senón que será semellante.
-Semellante, en efecto.
-Porén, unha cidade parece xusta cando os tres tipos de naturezas que existen  naquela fan cada un o seu; e pareceunos moderada, valente e sabia a causa dalgunhas outras afeccións e hábitos  deses mesmos tipos de naturezas.
-É verdade.
-Por conseguinte, querido amigo, estimaremos que quen teña eses mesmos tipos na súa alma, a causa das mesmas afeccións que aqueles, é ben merecedor de recibir os mesmos apelativos que a cidade.
PLATÓN; República libro IV, 427e—435c
Versión galega de M. Teresa Miñambres Gómez – I.S. Eduardo Pondal – Santiago de Compostela
PLATÓN TEXTO 1.
  1. NON PODES FACER O COMENTARIO SEN TER UNHA IDEA DE FILOSOFIA DO AUTOR.
  2. De que é o texto? Aque obra pertence o fragmento? Sitúa o autor crololoxicae espacialmente; da unperfil do filosofo ou da relevancia da súa filosofía; sitúa a obra no periodo correpondente e comenta algo do estilo en relación co método filosófico utilizado por Platón.
  3. Rele cada una das tres opción de contexto. Relaciona cada unha delas co tema tratado no texto, nunha liña ou nun breve párrafo.
  4. Indica o tema do texto e a que rama da filosofía pertence (ontoloxía, epistemoloxía, ética, política ou antropoloxía)
  5. Analise guiado do texto.
    1. Posese dividir o texto en partes?
    2. Expresa nunha liña o que di o 1º párrafo, aclarando a que tres calidades se refire. Chamalle I1.
    3. No 2º párrafo, como define Platón xustiza? Chamalle I2.
    4. No 3º párrafo Platón afirma “a xustiza parece que consiste en facer cada uno o seu” Podes relacionar esta afirmación coa definición de xustiza?
    5. Define moderación, valentía e sabiduría.
    6. No 5º párrafo Platón ofrece varias opción. Relaciona cada una delas con una das virtudes.
    7. Que di Platón no 6º párrafo? Chamalle I3.
    8. Decide se I1, I2 e I3 son teses principais ou secundarias.
  6. Desenrolo do comentario de texto:
    1. Como é que Platón chega a plantexarse o tema tratado no texto?
    2. Antes de explicar o contido do texto, cres que hai algo da filosofía de Platón que dabamos saber? Explicao.
    3. Fai un guión cos diferentes apectos da filosfía platónica que terías que tocar para explicar I1, I2 e mais I3.
    4. Ten Platón claro o tipo de polis que quere? Que sabes dela?
    5. Quen son os sofistas? Que pensarían deste modelo de polis?
    6. Platón rexeita a democracia? Sabes por que? Que argumentos utilizarías para convencelo de que a democracia pode funcionar? Lembra situarte nos paramétros do seu contexto.

ACTIVIDADE CON UTE-TEIXEIRO.





  A excursión a Teixeiro.

 

 Primeira parte:
Pois a primeria parte da charla foi moi productiva, porque ao principio fixeron unha especie de obra de teatro na que se explicaba resumidamente o que querían contar despois.
Despois de esta pequena obra pasou a contarnos un presidiario a súa vida e experiencia cas drogas.
Contábannos tamén o que facían día a día na UTE, que e un programa que eles (os presidiarios) crearon. Nel teñen prohibido a entrada de calquer tipo de drogas, traballan nun montón de talleres e fan esas pequenas charlas como a que nos viñeron a dar a nos.

 Segunda parte:
A segunda parte da charla consistía en ir a visitar o centro penitenciario de Teixeiro.
Unha vez alí, enseñáronnos a parte da UTE no que traballan e estudan os presidiaroios que queren, todos os que están alí é porque eles queren voluntariamente, ningún deles está obrigado.
Tuvimos unha experiencia algo frustrante, que foi estar encerrados nas celdas dez minutos, para saber o que sentían eles estando alí.
Enseñáronnos as distintas partes que forma a UTE, temñem gimnasio, sala de informática, aulas, biblioteca, taller de madeira, taller de música, etc.
Despois dividíronnos e fomos cos distintos señores e señoras que traballan nas distintas seccións da UTE, unha vez alí, fixemos uns cuestionarios e fixemos un pequeño resumen do que aprendemos nas dúas charlas que tuvemos sobre as drogas.

Opinión personal:
Pois a miña posta en común foi bastante sinxela, aínda que ao lela dache  a sensación de tristeza pola xente que está no cárcere.
Nos temos que tomar a nosa decisión agora, na adolescencia.
Todos nos temos as drogas ao alcance da nosa man, e simplenmente a decisión de si ou non, parece fácil, pero moita xente veo difícil, xa que se ve influenciada por amigos que son mais mayores ca eles, ou que teñen problemas na casa e queren chamar a atención da familia de calquera maneira, ou simplemente por querer probar unha cousa nova, acaban enganchados e é un problema moi grave.


                                              Adela Couto Gerpe 4º ESO C